اين ظروف در عين سبك بودن، به خوبي گرما را انتقال مي‌دهند. امروزه بازار ظروف از آلومينيوم و بويژه آلومينيوم فشرده اشباع شده بطوري که بيش از نيمي از ظروف پخت و پز امروزي آلومينيومي هستند. بعضي مقالات علمي اعلام مي کنند كه ورود مقدار زيادي از آلومينيوم به بدن احتمالا باعث ظهور بيماري آلزايمر مي‌شود؛ ولي براي اثبات قطعي اين مطلب هنوز مطالعات ادامه دارد. با استفاده روزانه از ظروف آلومينيومي پوشش داده نشده براي پخت و پز و نگهداري مواد غذايي، هر روز تقريبا 5/3 ميلي‌گرم آلومينيوم وارد بدن فرد مي شود. مسلما هرچه مدت نگهداري و پخت غذا در اين ظروف بيشتر باشد، مقدار آلومينيوم وارد شده به غذا بيشتر خواهد بود. لازم به يادآوري است که تنها راه ورود آلومينيوم به بدن، از طريق غذا و آب نبوده بلکه مصرف برخي داروها نيز مقاديري از اين فلز را به بدن وارد مي سازند؛ به عنوان مثال يك قرص آنتي اسيد حاوي50 ميلي‌گرم و يك قرص آسپيرين حاوي 20-10 ميلي‌گرم آلومينيوم مي باشند. اين موضوع بقدري مورد توجه قرار گرفته که حتي برخي معتقدند كساني كه داراي سابقه فاميلي آلزايمر هستند، بهتر است از خمير دندان‌ها وداروهاي حاوي آلومينيوم نيز استفاده نكنند.
برخي مقالات مدعي هستند که در اثر پخت غذا در ظروف آلومينيومي بطور هر روزه و به مدت طولاني، يون‌هايي آزاد و به غذا اضافه مي‌شوند که علاوه بر بالا بردن احتمال آلزايمر، ضمنا باعث بروز بيماري‌هايي مانند راشيتيسم و عوارضي همچون غش، كم خوني مفرط، كما و اختلال در هنگام راه رفتن نيز مي‌شوند. نتايج بررسي عناصر سنگين و سمي ناشي از فلزات مورد استفاده در ساخت ظروف آشپزخانه نشان داده که هر چه مدت زمان پخت بيشتر شود، ميزان يون‌هاي آزاد شده نيز افزايش مي‌يابد؛ همچنين استفاده از اسيدهاي خوراكي در غذا مثل سركه، آبليمو، آب‌غوره در غذا موجب افزايش آزادشدن يون‌ها مي‌شود. نگهداري و پخت سبزي‌جات برگي و غذاهاي اسيدي يا نمكي همچون گوجه فرنگي، مركبات و ريواس در ظروف آلومينيومي، موجب جذب بيشتر آلومينيوم در اين غذاها شده و ممکن است باعث شوند اين ظروف حتي متخلخل (يا فرورفتگي يا سوراخ هايي در سطح ظرف) شوند. بنابراين پخت غذا و بويژه اين گونه مواد در ظروف آلومينيومي توصيه نمي‌شود. بهتر است از ظروف آلومينيومي براي سرخ کردن غذا و نگهداري روغن استفاده نشود؛ زيرا نمک به کار رفته در غذا باعث تخريب ظروف آلومينيومي شده و سبب نفوذ آلومينيوم به درون روغن مي‌شود که مسموميت زاست. البته براي سرخ کردن بهتر است از ظروف آهني و مسي نيز استفاده نشود؛ زيرا که روند تخريب روغن را تسريع مي‌کنند. استفاده از ظروف حاوي پوشش تفلون براي سرخ کردن مناسب تر خواهد بود. در صورت استفاده از ظروف آلومينيومي، بهتر است از اين ظروف براي پخت غذاهايي كه زمان پخت كمتري نياز دارند استفاده شود.
افرادي كه از اين ظروف استفاده مي‌كنند پس از مدتي كه ممكن است بر اساس نوع به‌كارگيري از چند هفته تا چند ماه به طول بينجامد، با تغيير رنگ و تيرگي درون اين ظروف مواجه شوند. دليل عمده اين حالت، جوشاندن آب درون اين ظروف است كه به طور معمول با ورود فلز آلومينيوم به داخل ماده غذايي و آب همراه است. از آنجا كه هنوز دليل و مستندات علمي مبني بر نياز بدن انسان به آلومينيوم گزارش نشده است، دريافت زياده از حد آن با اختلالاتي همراه است.
در هنگام مسموميت با آلومينيوم عملكرد سلول‌هايي به نام استئوبلاست (سلول‌هايي كه در بازسازي و تشكيل توده استخواني نقش دارند) دچار اختلال شده و موجب كاهش در فرآيند بازسازي و ترميم استخوان مي‌گردد كه اين امر ممكن است به پيدايش استئومالاسي منجر شود.
البته تاكنون گزارشي از بروز علايم مسموميت آلومينيومي در اثر مصرف مواد غذايي ارائه نشده است و اين مسموميت تنها در بيماراني كه دچار نارسايي مزمن كليه بوده و دياليز مي‌شوند (به دليل وسايل آلومينيومي‌كه در فرآيند دياليز به كار مي‌رود) گزارش شده است. به هرحال، براي مقدار دريافتي آلومينيوم به بدن نيز استاندارهايي وجود دارد. سازمان بهداشت جهاني برآورد کرده كه بزرگ‌سالان احتمالا مي‌توانند بيشتر از 50 ميلي‌گرم را در روز بدون هيچ گونه عوارض ظاهري به بدن خود وارد کنند.
ظروف چيني