قابلمه‌هاي تفلون در مقايسه با قابلمه‌هاي استيل، آلومينيومي و. . . انتخاب‌هاي مطمئني محسوب نمي‌شوند چراکه معمولا در تهيه ظروف تفلون از کادميوم استفاده مي‌شود که از فلزات سنگين است. اين ماده به مرور وارد غذا مي‌شود و احتمال سرطان، کوتاهي قد و ضايعات پوستي را افزايش مي‌دهد.
– قابلمه‌هاي چدن عمر بالايي دارند. اين ظروف مناسب براي پخت طولاني‌ با دماي متوسط تا بالا هستند و اگر فاقد آلومينيوم باشند، گزينه مناسبي براي پخت و پز محسوب مي‌شوند. اين قابلمه‌ها به‌طور يکسان حرارت را پخش مي‌کنند و به دليل مقاومت‌شان در برابر دماي بالا براي سرخ کردن، پختن يا حتي در فر قرار دادن بسيار مناسب هستند.
– سرويس قابلمه هاي استيل از همه قابلمه‌هاي ديگر بهداشتي‌ترند چراکه زنگ نمي‌زنند و هيچ‌گونه واکنشي نسبت به مواد غذايي نشان نمي‌دهند اما يک مشکل اساسي دارند؛ اينکه حرارت را مستقيم انتقال مي‌دهند؛ يعني وقتي يک قابلمه استيل روي حرارت قرار مي‌گيرد، غذا سريع در آن مي‌سوزد. قابلمه‌هاي استيل بيشتر براي پخت انواع خورش و غذاهاي آبدار مناسبند.
– قابلمه‌هاي سراميکي جديدترين، پيشرفته‌ترين و بهترين نوع ظروف آشپزخانه هستند که تا زماني‌که کاملا سالم و بدون خراشيدگي و ساييدگي باشند، مي‌توان با خيال راحت و بدون هيچ نگراني از آنها استفاده کرد.
– قابلمه‌هاي آلومينيومي براي سلامت انسان ضرر دارند. نگهداري مواد غذايي ترش اسيدي يا شور در ظروف آلومينيومي يا طبخ غذا در اين ظروف موجب خروج آلومينيوم از ظرف و ورود آن به غذا مي‌شود. يبوست، اختلالات گوارشي، پوکي استخوان و آلزايمر از مهم‌ترين عوارض ناشي از مصرف آلومينيوم است.
– قابلمه‌هاي مسي حرارت را به خوبي و به‌طور يکسان پخش مي‌کند و معمولا از آنها براي تهيه مربا استفاده مي‌شود.
– قابلمه‌هاي لعابي بيشتر براي طبخ غذهاي آبدار به کار مي‌روند و نمي‌توان داخل آنها برنج پخت. اين قابلمه‌ها مي‌توانند براي نگهداري انواع مواد غذايي (البته به جز مواد اسيدي) در يخچال مناسب باشند./ مجله سيب سبز