پيرکس و استيل: شايد بتوان گفت پيرکس سالم ترين ظرف براي تهيه و طبخ خوراک است. اين ظروف ديگر مشکل ورود املاح به غذا را ندارند و مشکلي براي سلامت ايجاد نمي کنند. البته هر غذايي را در ظروف پيرکس نمي توان طبخ کرد. درواقع اين ظروف براي استفاده در وسايل گرمايشي غذا مثل فر و مايکروفر بهترين انتخاب هستند. ظروف استيل نيز مانند پيرکس جزء بهترين انتخاب ها محسوب مي شوند با اين تفاوت که نمي توان آنها را داخل مايکروفر قرار داد. چدني و سنگي: چدن يک ترکيب آلياژي از آهن و چند فلز ديگر است و به همين دليل مقاومتش به نسبت تک تک اين فلزات خيلي بيشتر است، بنابراين براي طبخ غذا مي تواند بسيار مناسب باشد چراکه احتمال ورود املاح فلز به داخل غذا در آن بسيار کمتر است. ظروف سنگي نيز يکي از سالم ترين گزينه ها براي طبخ غذا هستند. برخي سنگ ها داراي کاني هاي فلزي هستند که برخي سنگ‌ها داراي کاني‌هاي فلزي هستند که البته مقدار اين کاني‌ها بسيار ناچيز است. تفلون و سراميک ؛ به شرطي که سالم باشند اگر تفلون سالم باشد و از مواد باکيفيتي تهيه شده باشد احتمال ورود املاح فلز ظرف به غذا خيلي کم مي‌شود. درواقع وقتي در ظروف سنتي به طور مداوم غذا طبخ مي‌شود به تدريج مقداري از فلز ظرف وارد غذا شده و مصرف مکرر خوراکي‌ها در اين ظروف احتمال مسموميت يا تداخل در جذب مواد مغذي ديگر را بالا مي‌برد اما ترکيبات شيميايي به کار رفته در کف ظروف تفلوني از تماس غذا با فلز ظرف جلوگيري کرده و احتمال مهاجرت يون‌هاي فلزي به درون خوراک را کاهش مي‌دهد. با اين حال وقتي اين ظروف به طور مکرر استفاده مي‌شوند ترکيب شيميايي تفلون کيفيت خود را از دست مي‌دهد. در نتيجه خراش‌ها و آسيب‌ها ممکن است باعث شوند مواد شيميايي کف ظرف کنده شده و به درون غذا راه يابند. استفاده از ظروف تفلوني آسيب ديده بسيار خطرناک است زيرا مصرف زياد اين ترکيبات شيميايي مي‌تواند سرطان‌زا باشد. درمورد ظروف سراميکي نيز بايد گفت ترکيباتي که در لعاب اين ظروف وجود دارد شيميايي هستند و اگر آسيب ببينند يا خراشيده شوند مثل ظروف تفلون مي‌توانند خطرناک باشند. ظروف تفلون سنتي نيز همان ظروف سفالي لعاب دار بودند و اگر اين لعاب سالم باشد مشکل خاصي ايجاد نمي‌کند. بدترين ظروف براي پخت و پز رويي، مسي و آهني: مشکل عمده ظروف سنتي رويي، مسي و آهني اين است که مصرف مکرر خوراک در آنها خيلي راحت مي‌تواند باعث مهاجرت املاح به داخل غذا شود که اين ميزان بالاي املاح براي بدن انسان بسيار خطرناک است؛ به‌خصوص براي خانم‌هاي باردار، کودکان و سالمندان. اگرچه روي يک ماده مغذي موردنياز بدن است اما مصرف بيش از اندازه آن يا ساير فلزات ازجمله مس و آهن مي‌تواند به عنوان يک ماده سمي مشکلاتي جدي براي ارگان‌هاي حياتي بدن مثل کبد ايجاد کند. در نتيجه افرادي که براي طولاني‌مدت در اين ظروف غذا طبخ مي‌کنند در خطر مسموميت با اين املاح قرار دارند. ظروف مسي حاوي قلع هستند و استفاده بي رويه از اين ظروف سبب افزايش اين ماده در مواد غذايي و آسيب رساندن به سلامت انسان مي شود، بنابراين نبايد از اين ظروف به طور مداوم استفاده شود. بعضي افراد معتقد هستند استفاده از اين ظرف ها سبب تامين مس مورد نياز بدن مي شود اما اين تفکر اشتباه است زيرا به مقدار مورد نياز بدن، مس در مواد غذايي وجود دارد و نيازي به استفاده از اين ظروف جهت تامين اين ماده در بدن نيست. همچنين ممکن است حين استفاده يا بر اثر شست وشوي ظروف مسي، لايه قلع اين گونه ظروف جدا شود و وارد مواد غذايي شود. اگرچه اين ظروف براي هدايت گرما بسيار مناسب هستند و از زمان قديم براي پخت و پز استفاده مي شدند، اما در صورت تشکيل اکسيد مس يا زنگ مس که ماده اي زردرنگ و داراي ترکيبي بسيار سمي است، استفاده از آنها به سلامت بدن آسيب مي رساند. ظروف برنجي اخيرا عنوان مي‌شود پخت غذا در ظروف برنجي به‌ويژه براي کودکان مفيد است در صورتي‌ که اين‌گونه نيست و ما نمي‌دانيم چه مقدار آلياژ وارد بدن کودک مي‌شود. بهتر است مواد مورد نياز بدن را از طريق مواد مغذي و سالم تامين کنيم چون مايل نيستيم ماده‌اي از طريق ظرف وارد بدن شود. سرويس قابلمه